Een eerste kennismaking

Hoi! Laat ik met deze eerste blog maar eens beginnen met mijzelf voorstellen. Nu wil ik met het maken van deze website ook op een uitgebreide manier een inkijkje geven in mijn leven waardoor jullie mij ongetwijfeld beter zullen leren kennen, maar een eerste kennismaking kan natuurlijk ook geen kwaad.

Mijn naam is Hannah, ik ben 25 jaar en woon op dit moment in een knus huisje in Kampen samen met mijn man, dochter en over een paar maanden ons tweede kindje. Afgelopen zomer ben ik afgestudeerd aan de Theologische Universiteit Utrecht en nu breng ik mijn tijd door met zorgen voor onze dochter en met het proberen van het doen van het huishouden. Alleen al over dat laatste woord 'huishouden' kan ik waarschijnlijk een website vol schrijven, dus geen zorgen, daar zal ik ook zeker blogs aan wijden.

De diagnose

In 2021 heb ik mijn diagnose ASS gekregen, toen ik 22 jaar was. Het kwam niet bepaald als een verrassing, want ik was er al een poos mee bezig. Al eerder deed ik in 2020 een intelligentietest, omdat ik ook hoogbegaafdheid vermoedde en dat bleek inderdaad te kloppen. Na jaren van depressieve klachten en veel piekeren over mezelf vielen daarmee al een paar puzzelstukjes op hun plek, maar ik voelde dat er nog meer was. Eerst wilde ik niet toegeven aan dat het autisme zou kunnen zijn. Ik wilde niet in een hokje gestopt worden. Nu merk ik dat ik - hoewel ik vaak nog moeite heb met mijn diagnose - het 'hokje' wil omarmen en de wereld wil laten delen in dat hokje. Het is wellicht een beladen term waarvan niet iedereen het gebruik even prettig vindt. Het is goed om te zeggen dat alle woorden die ik gebruik uitgaan van hoe ik zelf de dingen ervaar en dat ik mij bewust ben van het feit dat het voor iedereen anders kan zijn. Daarom is het ook juist zo belangrijk om ervaringen te delen! Alleen op die manier kunnen we het plaatje zo compleet mogelijk krijgen.

Maar goed, weer terug naar die diagnose. Het kwam dus niet als verrassing en ik was er eigenlijk ook wel blij mee. Wat als er niks uit het onderzoek was gekomen? Was ik dan 'gewoon' raar geweest? Wat zou dat überhaupt betekenen? Gelukkige waren zulke twijfels niet nodig en kwam met de diagnose ook een heel stuk duidelijkheid. Al betekent die duidelijkheid niet direct een compleet begrip van hoe het autisme bij mij precies werkt. Dat zal - denk ik - altijd een leerweg blijven. Inmiddels heb ik al veel mogen ontdekken en probeer ik daarmee een beetje door het leven te hobbelen.

Waarom deze blog?

Voor mijn afstuderen ben ik bezig geweest met autisme in de kerk. Doordat ik zelf steeds meer ontdekte op welke gebieden mijn autisme een rol speelt - dus ook in de kerk - voelde ik steeds meer ambitie om hier meer over te leren en meer over te delen. Na het afronden van mijn studie is die ambitie wellicht alleen maar meer geworden. Eén van de dingen die bleek uit mijn onderzoek is dat er nog veel gebrek aan kennis is rondom het thema autisme. Wat dat betreft is er weinig verschil tussen kerk en samenleving. Juist daarom is het zo belangrijk om hier met elkaar over te praten. Om te delen hoe het leven is als je autisme hebt. Over hoe verschillend het kan zijn. Over hoe de vooroordelen en de stereotypes heel vaak niet kloppen.

Met mijn blogs wil ik bijdragen aan dit gesprek door mijn kant van het spectrum te laten zien en anderen daarmee aan te moedigen dit ook te doen. Het delen van verhalen is de enige manier waarop we vooroordelen en stereotypes weg kunnen nemen.

Daarnaast hoop ik zo bij te kunnen dragen aan de ASS-community. Ik heb zelf ervaren dat het heel fijn kan zijn om over ervaringen van anderen te lezen. Het kan soms net een beetje helpen in het leren begrijpen van jezelf. Het kan herkenning geven.

Als laatste moet ik ook toegeven dat ik gewoon heel erg van schrijven houd en het heerlijk vind om mijn blogs te kunnen gebruiken als uitlaatklep van mijn gedachten en mijn kriebelende ik-wil-iets-schrijven-vingers.

Chaos en ideeën

Ik merk nu al dat het lastig is om een blog te beperken tot één specifiek thema - in dit geval een soort introductie. Er is zoveel wat ik met jullie wil delen, zoveel associaties die ik de hele tijd krijg tijdens het schrijven. Het creëert ook nog een soort chaos in mijn hoofd van allerlei ideeën en mogelijkheden, dus dat moet ik ook nog maar eens goed op een rijtje gaan zetten voor mezelf. In ieder geval zal ik voorlopig genoeg hebben om over te schrijven.

Wat betreft dat schrijven; ik hoop dat het allemaal te volgen gaat zijn. Al schrijvende volg ik meestal mijn gedachten. Soms denk ik teveel na over hoe een blog zou moeten zijn, wat de algemeen gewenste vormen zijn, maar iedere keer bedenk ik dat ik dat helemaal niet belangrijk wil vinden. Dat is misschien de valkuil van gewend zijn om alles altijd op een sociaal gewenste manier te doen. Dat wil ik nu juist niet. Ik wil schrijven wat ik denk, eerlijk zijn over hoe ik mij voel en volledig mijzelf kunnen zijn.