Verjaardag

Het duurt nog even voor ik jarig ben (half mei), maar ik kijk nu al uit naar mijn verjaardag. Eigenlijk zelfs meer dan normaal. Ik denk er ook regelmatig aan. En waarom? Dat is eigenlijk een beetje een anticlimax: omdat ik dit jaar voor het eerst (nu al) heb besloten om mijn verjaardag niet te vieren. Sorry voor wie al zin had in een leuk feestje en lekkere baksels – kom maar gewoon een keer een avond spelletjes doen of zondagochtend een kopje koffie drinken, wie weet maak ik dan wat lekkers.

Vroeger vond ik mijn verjaardag (samen met oud & nieuw) de leukste dag van het jaar. Maar ja, vroeger woonde ik nog thuis en hoefde ik niet veel meer te doen dan een lijstje maken en mijn gebaksvoorkeuren door te geven aan mijn moeder. Dat lijstje maken was soms trouwens ook al lastig genoeg, want ik wilde zeker weten dat ik alles precies even leuk vond om te krijgen, zodat ik niet het risico liep op de gedachte dat ik liever een ander cadeautje had gekregen (en eigenlijk doe ik dit nog steeds wel met het maken van een lijstje).

Doordat ik mijn verjaardag altijd zo leuk vond om te vieren, bleef ik dat ook doen toen ik eenmaal uit huis was. Meestal ging ik daarvoor alsnog naar huis om het te vieren, dus waren de ‘lasten’ slechts gedeeltelijk voor mezelf. Geleidelijk aan veranderde dat natuurlijk, tot op het huidige punt dat alle initiatief en verantwoordelijkheid volledig bij mijzelf ligt. Nooit overwoog ik serieus de optie om het niet te vieren, want je verjaardag vier je nu eenmaal en ik vind het toch ook leuk?

De enige momenten dat ik mijzelf kon betrappen op de gedachte dat ik het ook niet zou kunnen vieren, waren momenten dat ik al had besloten om het wel te doen en bezig was met concrete voorbereidingen. Dan kon ik in de stress van alle keuzes die er gemaakt moesten worden in de weerstand schieten en er geen zin meer in hebben. Dan kon ik denken: waarom doe ik dit eigenlijk? Met in mijn achterhoofd dat het allemaal echt wel goed komt en het gewoon gezellig gaat worden.

Totdat dit soort gedachtes een poosje terug ook opkwamen, niet eens vanuit voorbereidingsstress. Wat als ik dit jaar nu eens niet mijn verjaardag vier? Normaal gesproken zou ik mijzelf dan wellicht direct tegenspreken met: ‘duh, natuurlijk vier je wel je verjaardag, ga er vooral niet nu al over nadenken.’ Maar ik denk dat ik inmiddels zover ben dag ik in de gaten heb dat het voor mij misschien niet de energie oplevert die ik zou willen in vergelijking met wat het mij kost (vooral in de voorbereiding). En of ik nu wel of niet mijn verjaardag vier, die keuze is uiteindelijk volledig aan mijzelf. Het is geen kerst ofzo waarbij andere mensen ook nog dingen willen en verwachten.

De enige tegensprekende gedachte die tot mijn schaamte in mij opkwam, was: maar dan krijg ik ook geen cadeautjes. Begrijp me niet verkeerd; ik vind de gezelligheid ook écht leuk en ik voel mij vereerd dat mensen speciaal voor mij langskomen (al vind ik dat ‘speciaal voor mij’ ook soms een beetje ongemakkelijk). Je verjaardag is alleen het enige moment dat je ook cadeautjes kan krijgen waarvan je al een heel jaar lang hebt bedacht dat je ze wel voor je verjaardag kan vragen. De gezelligheid van bij elkaar zijn met je dierbaren heb ik dan misschien net zo lief op andere momenten.

Hoe dan ook, voor het eerst heb ik nu al de knoop doorgehakt om het niet te vieren. En dat geeft meer rust dan ik had verwacht. Ik heb al een heerlijk plaatje voor ogen voor hoe mijn verjaardag er nu uit gaat zien: gewoon gezellig met z’n vieren ergens koffiedrinken of lunchen, een cadeautje voor mijzelf kopen (ik weet al wat, namelijk een specifiek spelletje), en ’s avonds onder het genot van een hapje en een drankje samen mijn man dat spel spelen.

En nogmaals, voor alle mensen die ooit op mijn verjaardag zijn geweest, voel je achteraf niet onwelkom ofzo: verjaardagsvisite vind ik namelijk ook zeker leuk en het is niet alsof het langskomen van mensen een probleem is. Het probleem zit hem vooral in alles eromheen. Ik sluit ook nooit uit dat ik alsnog misschien even een taartje ga eten met iemand als ik daar in het moment zin in heb. Ik wil vooral niet van te voren van alles en nog wat moeten organiseren en plannen en mij daarmee al van alles opleggen.

Maar wie weet, misschien blijk ik het achteraf toch te hebben gemist om allerlei dingen te moeten regelen en bakken, maar dan weten we dat weer voor volgend jaar.